ติดต่อ : http://www.facebook.com/ismeehun.deemark

กลุ่มคนหนุ่มสาวของที่นี่หลังจากจบการศึกษา  ได้เลือกกลับมาใช้ชีวิตในบ้านเกิดและเข้าร่วมโครงการพื้นที่นี้..ดีจัง  พวกเขาชวนเด็กๆทำผ้ามัดย้อมบาติก ทำขนมพื้นบ้านที่ใกล้จะหายไปจากชุมชน  พอเด็กๆทำขนมได้นำกลับไปให้พ่อ แม่ที่บ้านได้กิน เป็นแรงบันดาลใจให้กลุ่มพ่อแม่อยากเข้าร่วมกิจกรรม      บางคนมาเป็นคนช่วยสอนเด็กๆ  บางคนมาให้เด็กๆ สอน เกิดการเรียนรู้ระหว่างกัน

ขนมและอาหารจึงกลายเป็น “สื่อเรียนรู้” ความเป็นมาของชุมชนตัวเอง ใช้ทักษะการเล่น กิน สัมผัส     โดยมีผู้ใหญ่ในชุมชน บ้าน และโรงเรียน ช่วยหนุนเสริมซึ่งเป็นกระบวนการที่สนับสนุนให้เกิดความร่วมมือ สร้างพื้นที่แหล่งเรียนรู้ในชุมชน ขยายไปสู่เยาวชนในชุมชนอื่นๆ อีก 4 ชุมชนในสะเตง

การเรียนรู้เริ่มต่อยอดไปสู่ “การสืบค้น” ภูมิปัญญาท้องถิ่น ของดีพื้นบ้านมากขึ้นทั้งการต่อกรงนกจิ๋ว      ซึ่งเป็นงานละเอียดอ่อนที่เด็กๆ เรียนรู้และสามารถทำได้  โดยมีผู้เฒ่าผู้แก่เป็นครูช่วยสอน  ทำให้เกิดปฏิสัมพันธ์กันระหว่างคน 3 วัย  ทั้งเด็กเยาวชน  ผู้ใหญ่และผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชน  ลดช่องว่างและตระหนักเห็นคุณค่าในตัวเอง  จนต่อยอดสู่การจัดมหกรรมประจำปี  ขยายแนวคิดสู่โรงเรียนและหน่วยงานราชการ  เกิดความร่วมมือที่จะขยายและส่งเสริมกิจกรรมต่อไป